Nazar Bu Nazar!

Mutsuz olduğum bir günümü anlatmak için yeniden buradayım....

Geçen kampa gittiğimizde benim arabam ile gittik ve kamp yerinde arabanın aküsü biterek ilk tekmesini vurdu. Kampta araba ile anılarımızı anlatmayı çok isterdim ama bugünki olayı anlatmak ve içimi dökmek için sabırsızlanıyorum. O yüzden kısa keseceğim. #sorrybutnotsorry

Arabayı tamire götürdüm. Aküsü, yağ değişimi ve hız yaptığımda ışığın yanıp "makine sorunlu bebişim" demesinin tamiri $1800 ve küsürat tuttu! Şaka gibi resmen! Ben o paraya Türkiye'ye iki kez gidip gelirim. Hatta kışın bileti alırsam 4 kez! Sonra adamın bana gelip "parça yokmuş, ısmarlayacağız, gelince yapıcaz" demesini anlatmıyorum bile.

Ve ben o tamiri yaptırdım. Kaçarı yok dedim ve yaptırdım. 2 saat de bekledim! Arabaya bindim ve biraz sürdüm. Yola çıkar çıkmaz direksiyonun tam önündeki camdaki çiziği fark ettim! Şaka gibi resmen. Ben bile hala inanamıyorum. Şoktayım. Babamı aradım. Böyle çizik varmıydı yoksa ben mi göremeyecek kadar körmüydüm diye sordum. Yoktu dedi babamda. Eve gelince baktı. Taş gelmiş. İzler var dedi. Daha önce yapılmış olsa, gözümün önündeki koca çiziği fark edemeyecek miyim? Galeriyi aradım ve kapalılardı. Yarın sabah arayıp kamera kayıtlarını soracağım!

Hem dıdısının dıdı kadar para vereyim hem de arabamı çiz! Ne de güzel!!

Hadi dedim olan oldu. Eve geldim. Oruç açtım. Dışarı çıktım. Arabaya yürüyorum ve telefonum bacağıma çarparak yere düştü. Bilin bakalım, ne oldu? Telefonumun ekranı kırıldı! Ön kamera pert.

Cana geleceğine mala gelsin diye diye kendimi avutuyorum. Hadi böyle şeyler olur ama hepsi aynı gün mü olur, arkadaş? 
Bugün hiç güzel bir gün değildi, hiç!
Kem gözleri Harry Potter'daki Dumbledore'un kuşu oysun.
Sağlıkla Kalın!


Yapraklar Yeniden Yeşerdi

Bu aralar yorgunum...
Bir an mutluluktan sarhoş olabiliyor olsamda, sonraki an da depresyona bağlamış safinaz durumuna girebiliyorum.

Doktora gittim. 
Herşey tamam bir tek D vitamini eksik dedi. 3 ay boyunca her gün ilaç al, sonra gel yeniden tahlil yapalım diye de ekledi. Üşengeçliğimden gidipte ilaç almıyordum. Açıkcası bir de "yaz geliyor zaten. İlaça ne gerek var yeaaa" dedim. Ama dün iş yerindeki bey, "benim oğlumda da eksik çıktı. D eksikliği depresyona sokuyormuş." dedi ve koşar adımlarla bugün ilacı yaptım.

Şuan suratımı cama dönmüş, açık olan camdan gelen hafif rüzgar eşliğinde bu yazıyı yazıyorum. Saatlerce böyle kalabilirim. Bu gidişle kalacağım da...

Kalbimi çok kırdı ağa. 
Hem de çok. 
Siz Sağlıkla Kalın.