Eskiden bloğum garipsediğim ve anlamaya çalıştığım insanlar hakkında yazdığım yazılar ile doluydu. Şimdi ise, günlüğüm oldu diyebilirim. Biliyor musunuz? Ben aslında hiç günlük tutmadım. Belki de içimde ukte kalmış ve ben psikolojik olarak farketmiyorum. Neyse, konumuz bu değil. Bugünkü konumuz benim işten çıkacağım. Biliyorum biliyorum, daha yeni girmiştim. Ama başka bir şirketten iş teklifi aldım. Devlet baba bizimle çalışır mısın dedi. Bende uçarak kabul ettim tabi ki. Aslında o kadar uzun bir hikaye ki bu konu hakkında hayatımda gelişen durumlar. Lakin pek emin değilim öğrenmek istermisiniz. Bu yüzden ben şimdi kısa kesiyorum. Şuan çalıştığım şirket küçük çaplı, evime yürüme mesafesi olan, yeni başlayanlar için ücreti fena olmayan ve üretim mühendisi olarak çalıştığım özel bir firma. Ocağın 11'inde başlayacağım yeni işim evime gene yürüme mesafesinde olan, yeni başlayanlar için ücreti yüksek doz olup operasyon ve endüstri mühendisliği yapacağım bir devlet firması.
Seveceğim bir iş yani. Yalnız da değilim. Daha önce birlikte işler yaptığım ve hayalimiz de birlikte çalışıp hatta ev bile tutmalıyız dediğimiz üniversiten bir arkadaşım da var. O her ne kadar New York'da ki şubede çalışıyor olsa da, aynı işi yapacağız ve eğitimlerimiz aynı olacak.
Merak ediyorum acaba orada da bir Türk ile karşılaşacak mıyım? Lakin karşılaşmasam da, benim böyle yerlere gelmem gurur veriyor. İçimde yaşıyorum sevincimi. Kimseye söylemedim daha. Sadece ailem ve bir arkadaşım biliyor. Ve şimdi günlüğümü okuyan siz.
Gerçekten hayatta herşeyin bir nedeni var. Bunu yazıya dökemeyecek kadar hayatımda olaylar yaşadım ki...
Şimdi anlıyorum. Şimdi daha iyi anlıyorum.
Umarım beni hala unutmadınız!
Dualarımızı eksik etmeyelim.
Herşey gönlünüzce olsun.
Sağlıkla Kalın.
Okumak istersen;
İzlemek istersen;